Schaamteloos niksen: lastig voor een West-Vlaams werkpaard

In bad, op bed, in de tuinschuur of in hun wijnkelder : waar en hoe komen bekende Vlamingen deze zomer tot rust? Vlaams minister-president Geert Bourgeois toont dé plek waar hij de stress verbant. "In mijn vakantieverblijf aan de kust, met zicht op de duinen, kan ik de wereldproblemen heel even vergeten..."

"Als je naar grafieken van de luchtkwaliteit kijkt, kan je niet beter dan aan de kust vertoeven", zegt Geert Bourgeois. "In mijn vakantieverblijf in Oostduinkerke kom ik te weinig, maar ik kan er enorm genieten van het uitzicht op de uitgestrekte duinen. Het enige wat je hoort zijn fluitende vogels of de hoeven van paarden, en af en toe een zomerbries door de zilverpopulieren. Vanop mijn terras lijkt een zonsondergang wel de aftiteling van een film. Ook in het najaar hou ik van de zee: ze is dan ruiger, en er is minder volk. 'De zee is weer van ons', zeggen kustbewoners dan. Gaan uitwaaien tijdens een strandwandeling voelt als herboren worden."

De zee neemt je zorgen mee, zo luidt het gezegde...

"Besognes zijn als eb en vloed: als ze verdwijnen, komen er weer andere in de plaats. Maar de zee geeft mij rust. Het geluid van een golfslag werkt haast therapeutisch. Toch ervaar ik ontspanning vooral na inspanning. Een boek lezen of bijkletsen met vrienden is ontspannender nádat ik eerst een stevige fietstocht gemaakt heb. Ik beweeg hier veel: ik ben een fervent wandelaar en spring geregeld op mijn koersfiets. Zwemmen doe ik alleen op vakantie. Ik heb fysieke inspanning nodig om mentaal fris te blijven. Dat sporten mis ik tijdens de week, omdat de wekker om 5 uur afloopt en het licht niet voor middernacht uitgaat. In de politiek ren je van hot naar her... met de wagen. Daarom neem ik vaak de trap in plaats van de lift."

Niet iedereen is fan van de Belgische kust. Mensen noemen de hoogbouw eclectisch of zelfs lelijk.

"De kust is 'geappartementiseerd', maar als je naar de zee kijkt, sta je er met je rug naartoe. (lacht) Toch zijn er enkele prachtige erfgoedpareltjes: het modernistische openluchtzwembad op de Zeedijk van Oostduinkerke, of Villa La Coursive, een beschermd gebouw in neo-Vlaamse renaissancestijl. In De Panne is er de wijk Dumont, de Concessie in De Haan en in Oostende zijn er erfgoedroutes... Moderne toeristen willen meer dan zon en zee. Die willen een totaalbeleving."

Mensen die de lat hoog leggen voor zichzelf hebben naar verluidt meer stress.

"In de juiste dosis helpt stress mij om scherp te staan en beter te presteren. Ik werk graag en veel, maar overspannen word ik daar niet van. Ik heb ooit een zware brand gehad thuis, maar heb mijn zoontje, dat toen één jaar was, in alle kalmte uit de vlammen gered. Ik heb iedereen in veiligheid gebracht en vervolgens het gas afgesloten. Op dat vlak ben ik stressbestendig, maar helaas kan ik me zelfs op mijn leeftijd opwinden om kleine dingen. Aan de kassa maak ik me dan weer niét druk, want in de buurtwinkel maak ik graag een praatje met iedereen. Mensen die bijna letterlijk met hun vingers op de toonbank staan te trommelen van ongeduld, ik begrijp ze niet. Zodra je de Franse grens oversteekt, valt het op dat een wachtrij daar haast een buurtfeest wordt. Onze zuiderburen staan met tienen te keuvelen in de slagerij. Als kind zei je iedereen en overal goeiendag. Tegenwoordig schrikken vreemden zich rot als je hen begroet op straat."

Slaag je erin in het 'nu' te leven?

"Ook al ben ik 65, ik ben vooral met de toekomst bezig. Met het klimmen der jaren sta ik vaker stil bij de dood van mijn ouders. 'Papa, ik lijk steeds meer op jou' van Stef Bos vind ik een beklijvend lied. Het doet me beseffen dat je moet genieten van het heden, want het is echt heel kort."

Wat maakt jou meer zen?

"Bij het lezen van een boek kan ik helemaal weg zijn van de wereld. Elke roman heeft vier, vijf mooi geformuleerde gedachten. Die zinnen duid ik aan om te vereeuwigen in mijn brein. Op een zomeravond kan het ook leuk zijn om met vrienden of familie een wijntje te ontkurken en samen de wereldproblemen op te lossen. (lacht) Wat ik elders zelden drink, maar aan zee vaak, is picon, de drank aan beide zijden van de 'schreve', in Vlaanderen en Frans-Vlaanderen. Ook een frisse Rodenbach met zelfgepelde garnalen is een lekker startschot voor een topweekend aan zee."

In het leven mis je meer dan dat je meemaakt. Leidt dat tot keuzestress?

"Op dat vlak volg ik de denkwijze van filosoof Ignaas Devisch, die met 'Rusteloosheid' een pleidooi geschreven heeft voor mateloosheid. De mens zoekt een oplossing voor een probleem dat hij zelf veroorzaakt: een te vol leven. We werken minder, maar we hebben meer te doen. En we hebben meer vrije tijd, maar meer stress. Maak je niet ongelukkig om de dingen die je niét doet. En concentreer je op wat je graag doet. Mateloosheid, rusteloosheid is echter niet hetzelfde als onrust: wanneer ik op mijn sterfbed IJsland nog niet gezien heb, of straks niet als eerste toerist een ruimtereis richting Mars gemaakt heb, zal ik niet ongelukkiger zijn."

Gebruik je de uitknop van je telefoon?

"Ik zet mijn telefoon af en toe op stil, maar langer dan een uur hou ik dat niet vol. De wereld stopt niet met draaien als Geert Bourgeois een halve dag onbereikbaar is, maar veertien dagen op vakantie gaan zonder smartphone, is ondenkbaar. Voor een West-Vlaams werkpaard is schaamteloos genieten van niksen bovendien niet evident. Ik ben iemand die altijd iets omhanden moet hebben. Ik kan in de Moeren drie uur tegen de wind inbeuken op de fiets. In mijn jonge jaren namen de mensen afscheid van elkaar met de woorden: 'de neirstigheid'. Alleen door je handen uit de mouwen te steken, gaat het vooruit in het leven."

Bron: Dennis Guilliams, Het Laatste Nieuws, 06.08.2016, p. 59